September 1998. Drie maanden zou het duren, mijn project bij KLM. Een “reverse engineering” project. Het grondig documenteren van een IT systeem gebouwd door een business analist. Interessante klus!
Hoe naïef kun je zijn? Na het documenteren van dit (toch wel belangrijke systeem) was ik in één keer de “nieuwe expert” en had de business analist zijn werk overdraagbaar gemaakt zodat hij door kon naar zijn volgende opdracht. Daar zit je dan, 27 jaar, een cursus mét certificaat in een hippe ontwikkeltaal, anderhalf jaar ervaring en een systeem wat in een aantal jaar gebouwd was door een überslimme econometrist met een universitaire graad, en waar KLM zwaar op leunde qua business functionaliteit. Volgens mij was dat de eerste keer in mijn leven dat ik last van mijn maag kreeg 😉.
Zonder wrijving geen glans!
Maar goed, zonder wrijving geen glans! Dit was ook de periode dat ik dacht dat de wereld aan mijn voeten lag, ik netjes om 6 uur in mijn leaseauto in Breda stapte en iedere dag om 7:15 achter mijn bureau in Amstelveen aanschoof. ’s Avonds na 18:30 weer aansluiten richting Breda, eten, slapen en repeat. Tegenwoordig gaat het (gelukkig) anders. Klanten tonen meer flexibiliteit, er zijn meer en betere thuiswerkmogelijkheden en de A2 is van 4 naar 10 banen gegaan. Die @#$%-brug bij Gorinchem is trouwens niet breder geworden.
Dit was ook de periode dat ik op regelmatige basis met mijn manager zat om bij te praten. Ik om toestemming te krijgen om nieuwe initiatieven op te pakken en nieuwe zaken te leren, hij vooral om die jonge hond in toom te houden en om de klant goed te bedienen. Veel geleerd in die periode, ook zaken die je niet verwacht. Zo was ik geschrokken van een Amsterdamse dame die me steeds “schat” noemde, maar dit bleek een standaard Amsterdamse uitspraak te zijn. Wist ik veel als vers uit Zeeland geïmporteerde jongere…😉.
Maar ook mijn manager gaf me zaken mee. Zo mocht ik met niemand ruzie maken. "Als er wrijving was, altijd nadien goedmaken! Je komt iedereen in het IT wereldje minimaal 2x tegen”, zei ie. “Yeah right”, dacht ik, wat een BS! Je raadt het al, nu, anno 2023, een “paar jaar” na mijn eerste project bij KLM, besef ik dat het IT wereldje echt klein is, en dat je mensen niet 2 keer, maar soms wel vier of vijf keer weer opnieuw tegenkomt. De ene keer als collega, dan weer als concurrent, en daarna als klant. Dat is ook het fijne van ouder worden. Je ziet mensen waar je prettig mee hebt samengewerkt niet meer als collega of klant, maar wie ze zijn als mens. De rol die ze aannemen is ondergeschikt aan de historie die je met elkaar deelt. En dat is een solide basis voor vertrouwen én om elkaar succesvol te maken. Dat maakt mijn werk tot één van de leukste jobs ter wereld!
En hoe het KLM verhaal afliep?
Het project kreeg (natuurlijk) nog meerdere vervolgopdrachten, ik heb enorm veel geleerd, en heb na 3 jaar met pijn in mijn hart afscheid genomen van één van de tofste bedrijven om voor te werken. En nog steeds, als ik over de A4 rij en ik zie zo’n grote blauwe vogel landen, dan krijg ik nog steeds dat warme gevoel, en da’s toch best speciaal.
P.S. Ik zoek nog nieuwe collega's. Heb je enkele jaren ervaring in #softwaretesting, #agile of #businessconsultancy, stuur me een berichtje en plannen een kop koffie ter kennismaking in.
#ontopofIT
